70. rocznica śmierci gen. Okulickiego
Złożeniem kwiatów pod tablicą na Izbie Pamięci w Bratucicach - rodzinnej miejscowości gen. Leopolda Okulickiego - rozpoczną się obchody 70. rocznicy śmierci ostatniego Komendanta Gł. AK.
Uroczystości zorganizowały wspólnie Starostwo Powiatowe, Urząd Miasta Bochnia i Urząd Gminy w Rzezawie. Będą mieć miejsce w Bochni i Okulicach a ich program przedstawia się następująco:
Sobota, 17 grudnia
godz. 15.45 – złożenie kwiatów pod tablicą na Izbie Pamięci Generała w Bratucicach
Szkoła Podstawowa im. Gen. Leopolda Okulickiego w Okulicach
godz. 16.00 – uroczysta sesja Rady Gminy Rzezawa
Sanktuarium pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Okulicach
godz. 17.00 – uroczysta msza św. w intencji generała wraz z montażem słowno-muzycznym
Poniedziałek, 19 grudnia
I Liceum Ogólnokształcące im. Króla Kazimierza Wlk. w Bochni
godz. 12.00 – odsłonięcie tablicy, poświęconej Generałowi – absolwentowi tej szkoły, połączone z wykładem dr. Jacka Pawłowicza
Muzeum im. St. Fischera w Bochni
godz. 14.00 – sesja popularno-naukowa "Generał Okulicki na tle swej epoki"
Czwartek, 22 grudnia
Pomnik gen. Okulickiego w Bochni
godz. 13.00 - uroczystości centralne
- wystąpienie zaproszonych gości
- modlitwa za spokój duszy Generała
- Apel Pamięci
- składanie kwiatów
Kino „Regis”
godz. 14.00 - "Ostatni Komendant", widowisko w wykonaniu uczniów ZS nr 1 w Bochni
Sobota, 24 grudnia
Bazylika św. Mikołaja w Bochni
godz. 24.00 – msza św. za spokój duszy gen. Okulickiego
Leopold Okulicki urodził się w 1898 r. w rodzinie chłopskiej. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Józefa Piłsudskiego, z którymi przebył cały szlak bojowy. Był uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. W II Rzeczypospolitej był oficerem zawodowym WP. W wojnie obronnej 1939 r. uczestniczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji stolicy uniknął niewoli i włączył się do pracy w strukturach konspiracyjnych - najpierw w Łodzi, a później we Lwowie. Aresztowany na początku 1941 r. przez NKWD, został zwolniony po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej na mocy porozumienia pomiędzy rządami Polski i ZSRR, które przewidywało utworzenie Armii Polskiej pod dowództwem gen. Andersa. Po wyjściu tej armii z ZSRR zgłosił się ponownie do pracy w okupowanym kraju, dokąd został zrzucony jako cichociemny. Został skierowany do pracy w Komendzie Gł. AK. Był jednym z zwolenników wybuchu powstania w Warszawie. Po kapitulacji Powstania nie poszedł do niewoli i pod koniec 1944 r. został mianowany przez Prezydenta RP komendantem Gł. AK. Po rozpoczęciu ofensywy styczniowej Armii Czerwonej na początku 1945 r. której wynikiem było szybkie wyparciu Niemców w terenu całej Polski, rozwiązał szeregi AK, sam pozostając nadal w konspiracji. Podstępnie aresztowany przez NKWD, wraz z 15 innymi przywódcami Polskiego Państwa Podziemnego, został wywieziony do Moskwy i tam sądzony w czerwcu 1945. Otrzymał najwyższy wymiar kary - 10 lat - za "prowadzenie wywrotowej roboty na tyłach Armii Czerwonej". Aż do połowy lat 50. nic nie było wiadomo o jego dalszych losach. Dopiero w 1956 r. strona sowiecka podała, że zmarł wskutek niewydolności układu krążeniowego 24 grudnia 1946 r., choć istnieją też poszlaki, że został zgładzony.
Za swe zasługi gen. Okulicki został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem - Orderem Orła Białego, trzykrotnie krzyżem Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości i amerykańskim odznaczeniem Legion of Merit, przynanym mu pośmiertnie przez prezydenta Ronalda Reagana.