Kolejny mural na osiedlu Niepodległości w Bochni

Na bloku nr 32 przy ulicy Legionów Polskich w Bochni powstało kolejne, trzecie malowidło z cyklu „Ojcowie Niepodległości” upamiętniające tym razem Wincentego Witosa. Jego postać dołączyła do wykonanych wcześniej malowideł przedstawiających J. Piłsudskiego (rok 2023) i I. Paderewskiego (rok 2024).

Wincenty Witos to działacz ludowy, trzykrotny premier II Rzeczypospolitej, uznawany za jedną z ważnych postaci w historii odradzającej się Polski.

Projekt powstał za sprawą Stowarzyszenia Bocheńscy Patrioci, wspierany finansowo przez Województwo Małopolskie, Powiat Bocheński, IPN oraz partnera, Spółdzielnię Mieszkaniową w Bochni, która jako właściciel budynku zaakceptowała kolejne malowidło na zasobie spółdzielni mieszkaniowej.

Jak podaje przewodniczący stowarzyszenia Bocheńscy Patrioci radny Grzegorz Pałkowski w planach są kolejne trzy malowidła przedstawiające: Wojciecha Korfantego, Ignacego Daszyńskiego oraz Romana Dmowskiego.

Kim był Wincenty Witos?
Krótki życiorys:

Urodzony 21 stycznia 1874 roku w Wierzchosławicach pod Tarnowem zmarł 31 października 1945 roku w Krakowie. Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej ale zyskał dzięki swojej działalności szerokie poparcie stając się symbolem ruchu ludowego. Trzykrotnie był Prezesem Rady Ministrów, a jako działacz ruchu ludowego – w latach od 1 grudnia 1918 do 15 marca 1931 roku pełnił funkcję prezesa Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”. Od 8 grudnia 1935 do 16 kwietnia 1936 oraz od 17 maja 1939 do wojny w 1939 roku był Prezesem Stronnictwa Ludowego. Od 22 sierpnia 1945 do swojej śmierci 31 października 1945 pełnił funkcję Prezesa Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Wincenty Witos gorąco opowiadał się za równością społeczną, za prawami wsi i niezależnością państwa polskiego. Po tzw. przewrocie majowym w 1926 roku rząd pod jego przywództwem został obalony, a w latach 1929 – 1930 był jednym z przywódców Centrolewu. W 1930 roku, w wyniku oskarżenia przez władze sanacyjne w tzw. „procesie brzeskim” o przygotowanie zamachu stanu został skazany na 1,5 roku więzienia i uwięziony w twierdzy brzeskiej. W swoim życiorysie miał też czasową emigrację do Czechosłowacji skąd 31 marca 1939 roku powrócił do Polski i po agresji III Rzeszy na Polskę został internowany przez Niemców odrzucając propozycje utworzenia rządu kolaboracyjnego.

W czerwcu 1945 roku po utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej powołany na wiceprzewodniczącego Krajowej Rady Narodowej nie podjął obowiązków. W tym samym roku został prezesem utworzonego przez Stronnictwo Ludowe „Roch” Polskiego Stronnictwa Ludowego. Zmarł 31października 1945 roku w Krakowie.

K. Stompór