Rondo na os. Niepodległości ma swojego patrona
Od dziś rondo na os. Niepodległości będące częścią obwodnicy północnej miasta ma swojego patrona. Jest nim gen. brygady Jerzy Kazimierz Dobrodzicki. Uroczystości nadania imienia tej otwartej w grudniu zeszłego roku inwestycji odbyły się dziś (11 listopada) o godz. 11.30.
Na uroczystość, oprócz władz miasta i powiatu z panem burmistrzem i starostą na czele oraz delegacji radnych i przewodniczących rad samorządowych, delegacji instytucji miejskich, przedstawicieli Wojska, Policji i Straży Miejskiej, przybyli także członkowie rodziny generała Dobrodzickiego: pan Adam Suliga – prezes fabryki broni w Radomiu oraz pan Lesław Filipowicz. Razem z Burmistrzem Miasta Bochnia Stefanem Kolawińskim, starostą Adamem Kortą, przewodniczącym Rady Miasta Bogdanem Kosturkiewiczem, pułkownikiem i dowódcą 21 Batalionu Logistycznego z Rzeszowa Jarosławem Piasnym, przy asyście wojskowej trąbki oraz Orkiestry Górniczej z Bochni uroczyście odsłonili pamiątkową tablicę.
Generał brygady Wojska Polskiego Jerzy Kazimierz Dobrodzicki urodził się w 1884 w Wadowicach, w rodzinie Ignacego i Izabeli Franz. Od 1905 był ficerem zawodowym austriackiej piechoty. Był aktywnym członkiem Związku Walki Czynnej. W 1908 nawiązał kontakt ze Związkiem Strzeleckim - instruktor szkolenia bojowego.
W I wojnie światowej walczył na froncie rosyjskim, dowódca kompanii i batalionu. W 1915 r. czynił starania o przeniesienie do I Brygady Legionów, w której służył jako brat Adam. Dopiero w grudniu 1916 r. otrzymał przydział do 6 pułku piechoty, w Zambrowie i Ostrowi Maz. jako instruktor. Po kryzysie przysięgowym powrócił w szeregi austriackiego pułku, z którym trafił na front włoski. W walczących oddziałach nad rzeką Piawą było wielu Polaków-legionistów, wśród których Dobrodzicki utworzył komórkę POW. Jako politycznie podejrzany został wycofany z frontu do Bochni, gdzie doczekał rozbrojenia Austriaków, sam czynnie w nim uczestnicząc.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego dekretem z 3 kwietnia 1919. Otrzymał przydział do 20 pułku piechoty. Generał Bolesław Roja, organizator Wojska Polskiego na terenie Galicji, mianował go majorem i polecił zorganizować w Bochni i okolicy 2 pułk strzelców podhalańskich, którego dowódcą został Dobrodzicki. Na front wojny polsko-ukraińskiej wyruszył jako dowódca baonu 2 psp.
Zweryfikowany jako pułkownik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W wojnie polsko-bolszewickiej był dowódcą 5 pułku piechoty Legionów (2 IX 1919 - 12 VI 1920) i 1 Brygady Piechoty Legionów. Podczas bitwy pod Borodzianką (12 czerwca 1920 r.) ciężko ranny. Zabrany do szpitala, uniknął śmierci z rąk żołnierzy Budionnego. W latach 1921-1926 był dowódcą 1 pułku strzelców podhalańskich. W październiku 1926 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 18 Dywizji Piechoty w Łomży. W kwietniu 1928 został zwolniony ze stanowiska dowódcy piechoty dywizyjnej 18 DP i czasowo przeniesiony służbowo do dyspozycji II wiceministra spraw wojskowych. W lipcu tego roku został przeniesiony służbowo na stanowisko pomocnika dowódcy Okręgu Korpusu III w Grodnie do spraw uzupełnień. 1 stycznia 1929 roku Prezydent RP mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 2. lokatą w korpusie generałów. 24 grudnia 1929 został mianowany dowódcą Okręgu Korpusu II w Lublinie. Zmarł 15 listopada 1934 w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Info: Wikipedia
